historia
Puchaczów to miejscowość położona we wschodniej Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim.
Jest siedzibą gminy Puchaczów.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XV wieku.
Według źródeł historycznych, nazwa Puchaczów pochodzi prawdopodobnie od nazwiska lub przydomku „Puchacz”.
W początkowym okresie Puchaczów należał do szlachty polskiej.
W XVI wieku był własnością rodu Firlejów, który miał duży wpływ na rozwój tych terenów.
Wieś leżała na ważnym szlaku handlowym prowadzącym z Lublina na wschód.
Mieszkańcy zajmowali się głównie rolnictwem i hodowlą.
W XVIII wieku powstała tu parafia rzymskokatolicka, co zwiększyło znaczenie miejscowości.
W czasie rozbiorów Polski Puchaczów znalazł się pod zaborem rosyjskim.
W XIX wieku okolica była miejscem różnych wystąpień i potyczek w czasie powstania styczniowego.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Puchaczów rozwijał się jako typowa wieś rolnicza.
Podczas II wojny światowej wieś została częściowo zniszczona.
Wielu mieszkańców brało udział w konspiracji i walce z okupantem.
Po wojnie rozpoczęła się odbudowa i modernizacja miejscowości.
W drugiej połowie XX wieku duży wpływ na rozwój Puchaczowa miało odkrycie złóż węgla kamiennego w pobliskiej Bogdance.
W latach 70. i 80. powstały tu nowe osiedla i budynki użyteczności publicznej.
Rozwój kopalni Bogdanka przyniósł także miejsca pracy dla mieszkańców gminy.
Z czasem Puchaczów stał się jednym z ważniejszych ośrodków administracyjnych w regionie.